Ik mocht als kind regelmatig een dagje trammen. Ik kreeg geld mee en ik mocht op het noordnet van de RET gaan waar ik wilde. Dat was leuk want er reden maar vier lijnen op zuid (2, 3,9 en 12), bovendien kwamen die ook nog eens alle 4 op het noordelijke deel van het lijnennet. Ik begon meestal op de Vlietlaan waar de lijnen 16, 17 en 22 voor bijkwamen. Een mooie rit was natuurlijk die van lijn 22, naar de Vierambachtsstraat, helemaal via Crooswijk, het oude Noorden, achterkant CS, Henegouwerlaan, 1e en 2e Middellanstraat. Daar kon je ook mooi overstappen op de witte of zwarte lijn vier die die in tegen gestelde richting van elkaar van en naar Schiedam reden over de Middelllandstraat, West Kruiskade, CS, Weena, Goudsesingel, Mariniersweg, Blaak, Witte de Withstraat, Nieuwe Binnenweg en dan de dijk op. De Allanstellen waren echte hardlopers. Ik ging altijd op het achterbank van de motorwagen zitten dan kon je mooi naar de koppeling kijken. De tramstellen danste gewoon over de rails. In de aanhangwagen stonk het altijd naar zware shag van de havenarbeiders die er toen nog waren en ook nog bovendien in de aanhangwagen mochten roken. Er hingen in de tram pamfletten dat Gods naam niet ijdel mocht worden gebruikt en dat spuwen verboden was, Dit laatste sloeg op pruim tabak. Ik denk dat ik ook niet wist wat Gods naam ijdel gebruiken betekende. De conducteur was een fascinerende man hij had een pet scheef op het hoofd, vaak een hoornen bril en een rubber om zijn duim om de kaartjes goed te kunnen afscheuren en zo niet per ongelijk 2 kaartjes voor de prijs van 1 weg te geven. Mijn kinderkaartje kostte 10 nl cent zeg maar 4 euro cent. Op een dag wilde ik weten waar lijn 2 heen reed. Ik wist dat het op zuid was. Mijn oma woonde op zuid en als we die weg brachten zag ik lijn 2 ook over de bruggen rijden. Lijn 2 had een geheimzinnig naam op de richtingfilm....... Charlois.Sommige mensen zeiden Sjaaarloos of Sjarlouis. en in mijn idee was dat heeeel ver weg. Hoe ver zou ik nooit weten. Ik zat bij die rit de voorste bank van de aanhangwagen die achter de 301 vierasser werd getrokken. Ik keek gefascineerd naar het schudden van de kont van de voorwagen. Bij het oprijden van de Maasbruggen klopte mijn hart in mijn keel. Ik wist dat de tram me over verboden gebied ging voeren. Hier mocht ik niet komen van mijn moeder. Ik besloot het dan ook niet te zeggen. Mijn moeder dacht altijd het ergste. Als je ver weg bent en er gebeurd een ongeluk.... Hoe kom je dan thuis. Zoiets kon gewoon niet gebeuren..... dacht ik. De tram reed via het Noorder Eiland, Oranjeboomstraat dieper het Zuidelijke stadsdeel in. Plotseling een enorme klap en de 301 reed linksaf waar de rails rechtdoor gingen, was weg. Met een doffe dreun stonden we stil. Ik zat als een zuignapje tegen de ruit aangeplakt. Later bleek de 301 vol in de flank geraakt te zijn door een vrachtwagen. De motorwagen was door de klap uit de rails gereden.

Ik moest janken. Het tramverkeer lag stil. Ik was halverwege Charlois en ver van Noord. Ik wist niet hoe ik thuis kon komen. Een agent heeft me op een extra bus gezet en via het grote busstation aan de Jongkindstraat kwam ik met lijn 17 thuis. Daar moest ik nog steeds janken. Mijn moeder gaf me nog straf ook. Niet alleen onze lieve Heer zag alles maar mijn moeder kwam ook nog eens overal achter. Later dacht ik dat ze het ook wel geroken zou hebben. Mijn kleding stonk een uur in de wind naar sigarettenrook van de mannen in de aanhangwagen. Waarschijnlijk hebben tijdens de aanrijding vele mensen Gods naam ijdel gebruikt maar door de consternatie is mij dat geheel ontgaan.